Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Duo Reges: constructio interrete. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed ego in hoc resisto; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Sin aliud quid voles, postea. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.